5.9.06

απαθεια

υπαρχουν στιγμες που νοιωθεις την αναγκη να μην κανεις τιποτα...
που εισαι ξαπλωμενος σε ενα στρωμα και κοιτας με απαθεια το ασπρο ταβανι...
που σκεφτεσαι γιατι πρεπει να σηκωθεις και βρισκεις αυτο το γιατι ασημαντο να σε σηκωσει...
που νοιωθεις την αναγκη να φας αλλα δεν υπαρχει τιποτα στην κουζινα και αρνησε να μαγειρεψεις...
που θελεις να επικοινωνησεις αλλα η διαδικασια σε κουραζει και μονο σαν σκεψη...
και οι ωρες περνανε...η εξαντληση επιμενει...κοιμασαι και ξυπνας...η ενεργεια στο κοκκινο...
κοιτας με απαθεια το ασπρο ταβανι και αναρωτιεσαι...
ως ποτε;;;

4 σχόλια:

Фе́ммe скатале είπε...

Hasta ....

Y.K.M.T. είπε...

ώσπου το σώμα σου...να αντέχει...τις σκέψεις σου....φσσσσ...

niath είπε...

Hasta siempre η αστα να πανε...

Rodia είπε...

Ξέρεις.. (ίσως και να το έχεις μάθει πια) η αδράνεια είναι μια φάση πριν την υπερδραστηριότητα.. το ζουμί είναι να αντέχει κανείς όσο αυτή διαρκεί.. Είναι κάπως σαν το απαραίτητο χρονικό διάστημα το αναγκαίο για το γέμισμα της μπαταρίας μας.. κάπως έτσι..

:-)