χαρας και μελαγχολιας γωνια

...και ξαφνου αρχισε να αντιμετωπιζει διαφορετικα τα παγιωμενα...
...να επαναπροσδιοριζει την αναγκαιοτητα τηρησης της μηχανικης κινησης...
...και να οριζει νεες προτεραιοτητες στη βαση της προσωπικης ευχαριστησης...
...και οχι της αναγκαιοτητας και της συνηθειας...
...ακουγε συνεχως πως η συνηθεια σκοτωνει τη δημιουργικοτητα...
...αλλα χρειαστηκε να χτυπησει την πορτα της μελαγχολιας για να το κατανοησει...
...και ας φροντιζε παντα στη ζωη του να κανει αλλαγες...
...αυτο γινοταν γιατι βαριοταν γρηγορα...
...επινε μονορουφι τη χαρα και εμελλε να χαζευει το αδειο ποτηρι...
...μεχρι που το πεταγε με δυναμη στον τοιχο...
...και πανω στα κομματια του εψαχνε το επομενο...
...ωσπου να βαρεθει και αυτη την διαδικασια...
...και να βυθιστει ακομη περισσοτερο στο κενο...
...το κενο που ελαχε να τον συντροφευει...
...χαρας και μελαγχολιας γωνια...