αληθεια

τι ειναι προτιμοτερο;

να αποδιδεις την αληθεια

ή

την αντιληψη σου για την αληθεια

ασχημια της πολης

γυριζω τις γειτονιες της πολης
αλλες κακοφημες και αλλες μη
αλλωτε με λογο και αλλωτε χωρις

παλια, ερειπωμενα, αραχνιασμενα
μισογκρεμισμενα κτηρια
μου τραβανε την προσοχη

η ιδια παντα σκεψη
"θα μπορουσα να ζησω εδω"

μεχρι να δω το επομενο
και να ενθουσιαστω
με την ασχημια της πολης

τρενο

17:52 μοσχατο
περασα τη γεφυρα
αλλα απο λαθος υψος
και βρεθηκα να τον κοιταζω απο ψηλα
εδειχνε ωραιος αλλα απιαστος
και συνεχισα να περπατω
ψαχνοντας τροπο για να μπω σε αυτον

η ζεστη ασφυκτικη, ο ιδρωτας να σταζει
και εγω να σε κοιτω να απομακρυνεσαι
ακολουθησα το ενστικτο μου
και αρχισα να πλησιαζω ξανα
και σε εφτασα

μια απεραντη ευθεια
χωρις ιχνος αναπνοης
κοκκινο και κιτρινο και τσιμεντο παντου

τι ομορφος που ειναι ο αδειος σταθμος
να ερχοταν και το τρενο...

χαζευοντας τις στιγμες

ασπρα μαλλια
αραια
στο πισω μερος ανυπαρκτα
στρωμενα με μπριγιαντινη
μπεζ υφασματινο παντελονι
παστελ κοντομανικο πουκαμισο
η επισημη αμφιεση του αποστρατευμενου μισθωτου του 60

περνας την ωρα σου στην αγορα
χωρις στοχο, χωρις ουσια
κατηφοριζεις την αθηνας
και εκει αλλαζουν ολα

στεκεσαι μπροστα στο ροζ κουτι ενος free press
τα ασπρα του γραμματα μαρτυρουν την ταυτοτητα του
"woman symbol"
αλλα δεν ξερεις αγγλικα

σκυβεις και παιρνεις το εντυπο
του ριχνεις μια γρηγορη ματια
το βαζεις κατω απο τη μασχαλη
και προχωρας

και εγω μενω να χαζευω τη στιγμη

δυνη

εχεις χαθει...εχεις εγκλωβιστει
σε κοιτω αποσβολωμενος
και δυσκολευομαι να σε αναγνωρισω
μιλας ακαταπαυστα...σε μια αγνωστη γλωσσα
τα ματια σου ζαλισμενα...γυριζουν συνεχως
ψαχνεις την αμαξα...μεσα στη δυνη
τα ρουχα σου στο πλαϊ
κομματιασμενα...ξεθωριασμενα
ο ιδρωτας σου σταζει
σου απλωνω το χερι...μα δεν αντιδρας

εδω ηδη

θα μεινω εδω...για ποσο ακομα...δεν ξερω...γιατι αν ηξερα...θα ειχα ηδη φυγει

πατωμα

το κοιταζες και εβλεπες υγρασια
το κοιταζες και εβλεπες σκονη
το κοιταζες και εβλεπες ξυλινα κουφωματα
το κοιταζες και εβλεπες αστρωτο κρεβατι
το κοιταζες και εβλεπες φως

το κοιταζα και εβλεπα εσενα
να με χαιδευεις
να με φιλας
να με πληγωνεις
να με αγαπας
να με κοιτας

ξυπναω μεσανυχτα και βλεπω υγρασια
και βλεπω σκονη
και βλεπω ξυλινα κουφωματα
και βλεπω αστρωτο κρεβατι
και βλεπω φως

αραγε θα με δεις ποτε;

να κοιμηθω στο πατωμα
να κλεισω και τα ματια
γιατι υπαρχουν κι ατομα
που γινονται κομματια

ζελατινα

- βλεπεις κατι;
- οχι, εσυ;
- βλεπω εσενα
- και πως ειμαι;
- οπως παντα...εσυ με βλεπεις;
- οχι, δεν σε βλεπω
- κοιτα με
- που εισαι;
- μεσα σου
- και τοτε πως θα σε δω;
- κλεισε τα ματια
- τα εκλεισα
- με ειδες;
- σε ενοιωσα

με τους αλλους;

το χρημα δημιουργηθηκε για να μπορουν να επιβιωνουν οι αλλοι

και εγω με ποιους ειμαι;

στιγμες υποθηκης

να υποθηκευσω το παρον για να ζησω το μελλον

ή

να υποθηκευσω το μελλον για να ζησω το παρον;




αφηστε με αβασανιστα να χαρω τις μικρες στιγμες

που πηγε η πολη...

περπατουσα και σημερα στις ιδιες γειτονιες
και η απορια μου μεγαλωνε

που πηγε η πολη;
την ειδε κανεις;

εκανα να φωναξω
αλλα δεν υπηρχε κανεις

και συνεχισα να περπαταω...

τι να κανω;

δεν θα σου πω τι να κανεις
γιατι δεν ξερω αν θα μπορεσεις να το κανεις

θα σου πω τι να μην κανεις

μονολογος εγκλωβισμενου

εχω εγκλωβιστει σε μια κατασταση που με οδηγει στην απογνωση. ο χρονος κυλαει και ειναι εναντιον μου. σε λιγο θα ειναι πολυ αργα. θα εχω χασει ολες τις ευκαιριες. ολη μου τη ζωη ημουν αψογος. εκανα τις επιλογες μου και κερδιζα. κανεις δεν μου εκλεισε την πορτα. και αν δεν ειχα τη δυναμη να την ανοιξω, επαιρνα κουραγιο και δοκιμαζα ξανα. και στο τελος την ανοιγα. ολα ηρθαν με τη σειρα. χωρις κενα. απλα κυλισαν. και τωρα βρεθηκα αγκιστρωμενος. ενα μοιραιο τηλεφωνημα. μια ταξιδιωτικη επιθυμια. η ελλειξη πορων. και βρεθηκα να λεω ενα ναι. τοσο απλα. τοσο απερισκεπτα. ενα ναι που θα με στιγματιζε. και θα με εφερνε εδω. φταιω εγω. μονο εγω. δεν εχω το θαρρος να πω: "τερμα, τα πεταω ολα και παλι απο την αρχη". μπορω ομως να γυρισω στην αρχη; υπαρχει θεση για μενα εκει; και εχω εφησυχαστει. και ας βλεπω το γκρεμο μπροστα. αληθεια, τι περιμενω; να πεσω; γιατι με τρομαζει η αλλαγη; αφου αυτη θελω. πρεπει να φανω θαρραλεος. να παρω τη μεγαλη αποφαση. ηρθε η ωρα να απογαλακτωθω. σας ευχαριστω που μου καταστρεψατε τη ζωη. τωρα συνεχιζω μονος...

αστεγος ή μεταναστης;

18:20 δραγατσανιου
τα καταστηματα εχουν κλεισει
στις βιτρινες οι τηλεορασεις ανοιχτες
η ιταλια ατην επιθεση
και απεναντι της, στο πεζοδρομιο
καθισμενοι στα καφασια των διπλανων περιπτερων
αστεγοι και μεταναστες παρακολουθουν

περναω απο μπροστα και σταματαω
- "ποσο ειναι ρε παιδια;"
- "0-0 παλικαρι μου"

οι αστεγοι και οι μεταναστες εχουν φωνη
εχουν τα ιδια ενδιαφεροντα με εμας
ξερουν περισσοτερα απο εμας
και εχουν σιγουρα μεγαλυτερο παθος για τη ζωη

παιρνω και εγω ενα καφασι και καθομαι διπλα τους
γινομαι ενα μαζι τους
και απολαμβανω τον αγωνα
και την ελευθερια

δεν γελιεμαι ομως
ζω μια αυταπατη
ο αγωνας γρηγορα θα τελειωσει
και τοτε θα επιστρεψουμε στις ζωες μας
εγω στο σπιτι μου
και αυτοι...

φωτα μιας αλλης πολης

προσμονη

εμφανιστηκες ξαφνικα
στο ανοιγμα μιας πορτας
στο δυνατο φως που πηγαζε απο κατω
φιγουρα γνωριμη αλλα σιωπηλη
χαμογελαστη

και εγω εκει
αδιαφορος και παγερος
ξαφνιασμενος και προβληματισμενος
και ας σε περιμενα
καθε στιγμη μου σημαδευοταν απο προσμονη

τωρα σε ξερω
σε ειδα, σε μυρισα, σε ακουσα, σε ενοιωσα, σε γευτηκα
μηπως σε διαισθανθηκα;
και τωρα;
τι θα εχω για να περιμενω;

περι κριτικης...

- η ανοχη στην κριτικη ειναι ενα απο τα σπουδαιοτερα ανθρωπινα χαρακτηριστικα…και αν δεν υπαρχει δυσκολα αποκτιεται

- οκ…την κριτικη δειξε μου

- χωρις ανοχη η κριτικη σιωπα

- επιτελους…

- η σιωπη της κριτικης ειναι ο θανατος της εξελιξης

- η κριτικη είναι αντιστροφη του καλλιτεχνη

- και εμεις διαπραγματευομαστε σημερα, 217 χρονια μετα, τις αρχες της γαλλικης επαναστασης…ελεος…ποσο υποαναπτυκτοι ειμαστε;

- ακομα περισσοτερο…τι πιο πρωτογονο από την εκφραση

- η παυση αυτης

- δεν υπαρχει παυση πουθενα, παυση είναι ο θανατος

- και αν σκοτωσαμε την εκφραση;

- εσυ μια χαρα προσπαθεις

- και βρηκα υποστηρικτη να με λογοκρινει

- η κριτικη δεν αντεχει την κριτικη;

- αντεχει την κριτικη, όχι την λογοκρισία. και μαχεται για τις αρχες του βολτερου

- από τη στιγμη που ενα comment γινεται μερος του post, εχω δικαιωμα να επιλεξω πως θα εξελιχθει αυτο

- χρονια τωρα, τη λογοκρισια ασκουν οι εχοντες τη δυναμη

- ναι, και την κριτικη οι εχοντες την αγνοια

- και την αγνοια ποιος την κρινει;

- κανεις…αλλα μπορει καθενας να την απορριψει

- αρκει να μπορεσει αρχικα να την ορισει

- δεν χρειαζεται…καποια πραγματα είναι αυταποδεικτα

- μεσα στα assumptions που εχουν αυθαιρετα καποιοι ορισει
και αν τα assumptions αποδειχθουν εσφαλμενα;
τοτε καταρρει ο γυαλινος κοσμος στον οποιο ζεις και αρχιζεις να περπατας ξυπολητος πανω στα κομματια του

peopleset

προσδοκιες

ποτε δε θα αφησω ετουτη τη θλιψη
να γινει ο τοιχος σε μια προσδοκια

ή μηπως να μην αφησω μια προσδοκια
να γινει αφορμη για νεα θλιψη;

αναζητω το στιγμιαιο και το εφημερο
και απολαμβανω τις μικρες στιγμες
αλλα παντα βρισκομαι εκτεθειμενος
σε προσδοκιες...και ψευτικες υποσχεσεις

παρορμηση;
παθος;

ή φοβος για τις στιγμες που περνανε
και δεν αφηνουν τιποτα
και φερνουν τη θλιψη πιο κοντα
και μια ακομα χαμενη ευκαιρια

και αν μεινω χωρις προσδοκιες
ποιες μικρες στιγμες θα προσδοκω;

τοιχος ή φαυλος κυκλος;

φυγη με επιστροφη

11:00 downtown
με δεκα λεπτα καθυστερηση
θα ζησει αραγε κανεις τη στερηση;

γρηγορη τροφη και βιταμινες υγρες
προμηθειες για τη συνεχεια
εφοδια για την αυτονομια

ειμαι και εγω ενα ερμαιο
εξαρτημενο και απροστατευτο
ευπροσαρμοστο αλλα συνεχως εν κινδυνω

αλλωστε αν εφησυχαστω δε θα εχω λογο να υπαρχω
δεν θα μπορω να παρατηρω τους γυρω μου

αραγε θα το καταλαβω;

και αν ναι, πως θα αντιδρασω;
και αν οχι, ποιος θα μου το πει;
ή μηπως δε θα βρεθει κανεις;
εγω ομως θα ελπιζω

εχω πεντε επιλογες: διαλεγω το 14
σωστη αποφαση
η καθυστερηση μεγαλωνει...

δρομοι της πολης
αρχιζω να σας αποχαιρετω

11:37 10 χλμ βορεια του κεντρου
χρυσος και ασημι
σακια απο τσιμεντο
βρηκα τη φωνη της χαρουλας
εσυ ομως δεν εισαι εκει
δεν σου χρωσταω τιποτα
πλεον το παιχνιδι εχει γυρισει

δρομοι της πολης
αργα αργα σας αποχαιρετω

11:46 10 χλμ βορεια του κεντρου ακομα
χρονος:
εννοια σχετικη και ασχετη
περιζητητη και κατακριτεα
αϋλη και μετρησιμη
αλλα ποτε σωστα εκτιμησιμη

δρομοι της πολης
με επιμονη σας αποχαιρετω

13:12 40 χλμ νοτιοανατολικα του κεντρου
η ασφαλτος συνεχιζει να τρεχει
δειχνοντας μας τον ναο
και εμεις χωρις προορισμο
αλλα με σταθερο στοχο
αμμο και αλμυρα
εδω λοιπον

το μερος γνωριμο
εχω ξαναρθει εδω
αναζητωντας την εκπληρωση της ηδονης
τοτε ηταν σκοτεινα
τωρα εχει καυσωνα
τοτε συνουσιαζομουν κατω απο το δεντρο
τωρα αφυδατωνομαι πανω στην πετσετα

το παθος σβηνει, ο ιδρωτας παραμενει

δρομοι της πολης
σας αποχαιρετησα

16:38 στους 36˚ και στον αερα

καιγομαι, καιγομαι
ριξε κι αλλο λαδι στη φωτια

και αυτη τη φορα το καψιμο ειναι επιδερμικο

21:47 13 χλμ βορειοανατολικα του κεντρου
γεφυρες και φαναρια
φωτα και ερημια
ποδηλατα και καγκελα
κατεβασμενα ρολα

"δυο ενιαια παρακαλω"

ενα για τωρα
και
ενα για μετα

ενα για την επιστροφη
και
ενα για την επομενη φυγη

δρομοι της πολης
σας περπατω ξανα

απιστευτος

ρωτησε λοιπον τον πατερα της αν του συνεβαινε ποτε να προσευχεται
ειπε: "οσο προσευχεται κανεις στον εντισον οταν καιγεται ενας λαμπτηρας

αντιο δρομοι της πολης

9:40 σαββατο

ξυπνησα κεφατος το πρωι
εδιωξα απο πανω μου τη γκρινια
εγιναν τα ματια μου λουστρινια
πηρα τη ζωη μου απο την αρχη

κοιταξα την πολη τρυφερα
εδιωξα το συννεφο το γκριζο
ενοιωσα σαν αστρο να γυαλιζω
μεσα σε ανθρωπακια σκοτεινα

γυμνος περιφερομαι
το χρονο να γεμισω
σημερα δεν χρωσταω σε κανεναν
σημερα μου χρωσταει η ζωη

ας ερχοσουν για λιγο
μοναχα για ενα βραδυ
να γεμισεις με φως
το φρικτο μου σκοταδι
και στα δυο σου τα χερια
να με σφιξεις ζεστα
ας ερχοσουν για λιγο
και ας χανοσουν μετα

ή
μηπως πρεπει να ερθω εγω;
μηπως αδικα περιμενω;
μηπως σε εχω στησει;
δεν θυμαμαι
δεν εχω καλη μνημη
αλλα ελπιζω

σε μια πλακοστρωτη γωνια
βρεστε μου, βρεστε μου ενα μπαρ
που αγορια ομορφα
του κοσμου να συχναζουν
ομως εγω δεν το μπορω
πανω απο μερα να αγαπω
σε αυτη την πολη ειναι αρκετο
καποιον μια μερα να αγαπω

αντιο δρομοι της πολης
δεν θα βρασω μαζι σας σημερα
αμμος και αλμυρα στα προσεχως

22:47 downtown

επιλεγω να γραψω παλι
η γαλλια βραζει
το τογκο την κρατα απο τα αρχιδια
το κλιματιστικο σταματησε
η μπυρα αδειαζει
η ωρα περναει
κανεις δε μιλαει
το πατζουρι κλειστο
τι να γινεται εκει εξω;

ψαχνω τη φωνη της χαρουλας
ακουω τη φωνη του ανδρεα
δεκα χρονια
νοιωθω γερασμενος
σσσσσσσσσσσσς ο απεναντι κοιμαται
και ας ειναι παρασκευη
και ας βραζει το στρωμα

δεν μιλαω
σκεφτομαι σιωπηλα
μηπως κοιμαμαι ακομα;
ακουει κανεις;
φτανει πια
η μπυρα αδειασε
πρεπει να βγω
η ωρα πηγε εντεκα

ο δρομος για την ομηρου

ειχαμε πει 9 παρα τεταρτο
και νομιζες πως θα ειμαι εκει
γιατι;
επρεπε να ειμαι εκει; καλο θα ηταν
ηθελα να ειμαι εκει; ισως
μπορουσα να ειμαι εκει; οχι
και αποκοιμηθηκα

ειναι μακρια η ομηρου; εξαρταται
η αποσταση δεν μετριεται σε μετρα
δεν μετριεται σε λεπτα
μετριεται σε αντοχη
σε ψυχικη διαθεση
σε ευχαριστηση

και εγω διαλεξα να αποκοιμηθω

γιασεμιου αερας

γυριζω απο το νησι
αλλες φορες μικρο
αλλες οχι
αλμυρα και υγρασια
ιδρωτας και εικονες
διαθεση μελαγχολικη

ωσπου ξαφνου, στον ταυρο, το μυαλο σταματα να λησμονει
και καθε φορα κοιταω αριστερα δεξια απορημενος

γιασεμιου αερας

ειναι δυνατον;
εδω;
σε αυτη την πολη;

το τρενο ξεκινα
και η σκεψη μου μενει εκει

γιασεμιου αερας

culebra

una ενα

culebra de nube φιδι απο συννεφο

una ενα

culebra de lluvia φιδι απο βροχη

viene bajando κατεβαινει

del cielo απο τον ουρανο

viene bajando κατεβαινει

solita μονο του

mariposa

arenita azul
de donde salió
anoche cayó l'agua
la destapó

ere cubana?
no soy cubana
ere jarocha?
no soy jarocha
qué quiere ser mi maí?
soy mariposa

desde que te fuiste
no he visto flores
ni lo pajaro cantan
ni l'agua corre

dejame

...y si alguien me pregunta

por lo que amo

le respondo que amo

vivir la vida !

ζητειται ανυψωση

ας μας μαζεψει καποιος πριν ξεχυλισουμε

και που να μας παει

και τι να μας κανει

και αν παμε μονοι μας

και αν γινουμε μονοι μας

θα αλλαξει κατι;

κοιταζει γυρω του και αναρωτιεται

και αν αλλαξει κατι

και αν μας πανε

και αν παμε μονοι μας

και αν μας κανουν

και αν γινουμε μονοι μας

θα αλλαξει κατι;

ας μας μαζεψει καποιος πριν ξεχυλισουμε

22 λεπτα

χρωσταω 22 λεπτα απο χθες
ηρθε η ωρα να τα επιστρεψω
ατοκα
(ακολουθει κατακλιση)

λυθηκε η απορια

και οντως διαλεξες
ημουν σιγουρος για την επιλογη σου
το 13 ηταν το μεγαλο φαβορι

και μετα αναρωτιεσαι γιατι
γιατι;

χιλιομετρα στην εθνικη
χιλιομετρα
και οχι μερες

μηκος και οχι χρονος
η φθορα του ειναι μεγαλυτερη

και μετα αναρωτιεσαι γιατι
γιατι;

ο αθηναιος βλεπει τις ειδησεις των 8

18:20 πλατεια κλαθμωνος
φοιτητες διασπαρτοι ξαπλωμενοι στο χορταρι
και διπλα αγελαδες ορθιες στο τσιμεντο
-΄-΄-΄-΄-΄-΄-΄-΄-΄-΄-΄-΄-΄-΄-΄-΄-΄-΄-΄-΄-΄-΄-΄-
η ζεστη αποπνικτικη
μουσικοι τραγουδανε

η ιταλια σκοραρει

η ζεστη αποπνικτικη
μουσικοι τραγουδανε

19:45 πανεπιστημιου
φοιτητες περασαν
καδοι αδειασαν
χαρτια πεταμενα παντου
ματιες στα κλεφτα
σκεψεις φευγαλεες
η αγελαδα - μαριεττα
τουριστες πουθενα
αθηναιοι σιωπηλοι
μερακληδες κινητηρες
αναβει το φαναρι
περναω απεναντι

20:00 χημειο
αυξημενη υγρασια
λεωφορεια σταματημενα
προσωρινη αφετηρια
ελληνικη πρωτοτυπια
οδηγοι καθιστοι στα σκαλια
τσιγαρο στο στομα
καφες στο χερι
υπαρχει ασυλο;
πεδιο μαχης το πολυτεχνειο
φτανει πια...βαρεθηκα

κατι διαφορετικο;
ακουει κανεις;

ματαια φωναζω
ο αθηναιος βλεπει τις ειδησεις των 8
εγω τις ζω λεπτο-λεπτο
αλλα δεν βλεπουμε τις ιδιες εικονες

20:10 χαριλαου τρικουπη
η πορτα του λεωφορειου ανοιγει
η επιστροφη παιρνει την τελικη ευθεια
αδεια καθισματα
ο αθηναιος βλεπει τις ειδησεις των 8
ο αθηναιος βλεπει τις ειδησεις των 8

οταν ξυπνησεις πρεπει να διαλεξεις

μπλε συναισθηματα ή μπλε του παγου;

ιδου η απορια

7

ή

13;

αφετηρια

τι να την κανω την οδο, με τοσα στενα τριγυρω...

κοιταζω γυρω σιωπηλος, πριν πεσω εκει και γυρω

κινέζικα ή κινεζικά;

τελικα ειναι κινεζικα

εκει ειναι η μαγεια...στην αορατη παρουσια του τονου

Αγγελος ή Θωμας;

Απιστος Θωμας

εννια και δεκατρια

09:13 ο στοχος

09:35 η πραγματικοτητα

και τωρα τρεχεις ή σφυρας αδιαφορα;

22 λεπτα υπερκαταναλωσης

22 λεπτα πληρωμενα

22 λεπτα βαραινουν τη συνειδηση σου

και ολα αυτα για 3 ωρες υπαιθριου ρεμβασματος...!