μονολογος εγκλωβισμενου

εχω εγκλωβιστει σε μια κατασταση που με οδηγει στην απογνωση. ο χρονος κυλαει και ειναι εναντιον μου. σε λιγο θα ειναι πολυ αργα. θα εχω χασει ολες τις ευκαιριες. ολη μου τη ζωη ημουν αψογος. εκανα τις επιλογες μου και κερδιζα. κανεις δεν μου εκλεισε την πορτα. και αν δεν ειχα τη δυναμη να την ανοιξω, επαιρνα κουραγιο και δοκιμαζα ξανα. και στο τελος την ανοιγα. ολα ηρθαν με τη σειρα. χωρις κενα. απλα κυλισαν. και τωρα βρεθηκα αγκιστρωμενος. ενα μοιραιο τηλεφωνημα. μια ταξιδιωτικη επιθυμια. η ελλειξη πορων. και βρεθηκα να λεω ενα ναι. τοσο απλα. τοσο απερισκεπτα. ενα ναι που θα με στιγματιζε. και θα με εφερνε εδω. φταιω εγω. μονο εγω. δεν εχω το θαρρος να πω: "τερμα, τα πεταω ολα και παλι απο την αρχη". μπορω ομως να γυρισω στην αρχη; υπαρχει θεση για μενα εκει; και εχω εφησυχαστει. και ας βλεπω το γκρεμο μπροστα. αληθεια, τι περιμενω; να πεσω; γιατι με τρομαζει η αλλαγη; αφου αυτη θελω. πρεπει να φανω θαρραλεος. να παρω τη μεγαλη αποφαση. ηρθε η ωρα να απογαλακτωθω. σας ευχαριστω που μου καταστρεψατε τη ζωη. τωρα συνεχιζω μονος...