απολογισμος

η χρονια...

2006

και η φωτογραφια της...

περιοδικη μελαγχολια

και ηρθε παλι η περιοδικη μελαγχολια
σαν γνωριμη απο τα παλια
βρηκε τη χαραμαδα
το σπασμενο τζαμι
και περασε να με συντροφευσει
ντυμενη με το πνευμα των ημερων

προσπαθησα να την ξεγελασω
ξεχυθηκα στη αγορα
αναζητησα νεα προσωπα
θυμηθηκα τα παλια
εβαλα το μυαλο μου σε σκεψεις θετικες
φιλτραρα τις ανησυχιες και τα πρεπει
και εψαξα δρομους για τα θελω

αλλα εμεινα παλι μονος
να την κοιτω στα ματια
να μου γελα και να μου θυμιζει
πως δεν εχω μαθει ακομη να την ξεγελω...

αδεια

μπορεις να απεχεις απο αυτο που σου δινει δυναμη και νοημα...
που σου γεμιζει τις στιγμες...
που σε ξεγελα και σε μεγαλωνει...

?

αρκει να μην σε αρρωσταινει...
να μην σε σερνει σε πληξη και δυστυχια...
να μην κραταει για πολυ...

χαρας και μελαγχολιας γωνια

...και ξαφνου αρχισε να αντιμετωπιζει διαφορετικα τα παγιωμενα...
...να επαναπροσδιοριζει την αναγκαιοτητα τηρησης της μηχανικης κινησης...
...και να οριζει νεες προτεραιοτητες στη βαση της προσωπικης ευχαριστησης...
...και οχι της αναγκαιοτητας και της συνηθειας...
...ακουγε συνεχως πως η συνηθεια σκοτωνει τη δημιουργικοτητα...
...αλλα χρειαστηκε να χτυπησει την πορτα της μελαγχολιας για να το κατανοησει...
...και ας φροντιζε παντα στη ζωη του να κανει αλλαγες...
...αυτο γινοταν γιατι βαριοταν γρηγορα...
...επινε μονορουφι τη χαρα και εμελλε να χαζευει το αδειο ποτηρι...
...μεχρι που το πεταγε με δυναμη στον τοιχο...
...και πανω στα κομματια του εψαχνε το επομενο...
...ωσπου να βαρεθει και αυτη την διαδικασια...
...και να βυθιστει ακομη περισσοτερο στο κενο...
...το κενο που ελαχε να τον συντροφευει...
...χαρας και μελαγχολιας γωνια...

επιμυθιο

το επιμυθιο θα πρεπει να αναζητηθει αλλου...

εχει ουσια η φλου φιλοσοφια...
η απλα καλυπτει την αδρανεια και την αντιδραση...

εστιαση

"... το παν ειναι να εστιασεις σωστα..."
μια φραση που ακουγα ξανα και ξανα
σε καθε πτυχη...σε καθε εμφανση της πορεια μου
η σωστη εστιαση οδηγει στο επιθυμητο αποτελεσμα
ποιος ομως οριζει τη σωστη εστιαση...
και ποιος το επιθυμητο αποτελεσμα...
και αν θελω η πορεια μου να ειναι ανεστιαστη
και αν δεν εχω καταληξει ακομη στο τι επιθυμω
και αν πορευομαι χωρις...πορεια
και απολαμβανω το αποτελεσμα χωρις να το ορισω αυτοσκοπο

στο φως

το κενο κρυβοταν στο σκοταδι
και εδινε την αισθηση της γρηγορης επουλωσης
ομως εχω συνηθισει στο φως
και ετσι μου αρεσει να ζω...
οι λαμπες ειχαν αναψει
τα μαγαζια ειχαν κλεισει
το κεντρο αδειαζε απο ζωη
και στη γωνια περιμενα να ορισω τη δικη μου
χρωματα...μπαχαρικα...μπυρες
τα συναισθηματα λειψα
απαθεια...εσωστρεφεια...αερολογιες
η επικοινωνια διστακτικη
μεζεδες...μουσικη...μπυρες
το κενο αναδυεται και ψυχορραγει
το κομπρεσερ χαραζει το δρομο
γκρεμιζει την πορεια
η στοα γινεται φωλια
ισως για τελευταια φορα
και υστερα...στην πανεπιστημιου
το πρωτο ευθεια....το αλλο στροφη δεξια
ισως ποτε ξανα

غريغوريس

κενο

ο ερωτας του σαββατοκυριακου
εσταζε τις καθημερινες
και στα λιμναζοντα νερα
μουχλιαζε το τελος του
ενα τελος που ηρθε αβασανιστα
αφησε την μαχαιρια του
και εφυγε για αλλους ουρανους
δημιουργωντας ενα προσωρινο κενο

19 μερες σε λιγες γραμμες

...ενα παγκακι σε κοσμοπολιτικη εξοδο μετρο...
...αραβικη...ινδικη...μεξικανικη...ασιατικη...κουζινα...
...το τηλεφωνο να χτυπα για ευχες...
...αλ κασρα...αλ χαμσα...ασ-σουκουν...α-νταμ-μα...και αλλα φωνηεντα...
...χρωματοσφαιριση στα πολυ ανατολικα...
...chill out καφε...pop flamengo...και η αθηνα απο ψιλα...
...το αγγιγμα στο γονατο και τα αβολα καθισματα...
...παστιλιες για το λαιμο...υγρο για την καταρροη...υπομονη για τον πυρετο...
...ραντεβου στα γαλατα...περασμα απο τις ντοματες...συναντηση στα απορρυπαντικα...και τα ποπκορν ακομα περιμενουν...
...φορμες...αθλητικα παπουτσια...ipod στα αυτια...τρεξιμο...
...βοριας και παλτο...νοτιας και ιδρωτας...και ο ουρανος απο γκρι σε κοκκινο...
...ο διαβολος φοραει prada...τελευταια στιγμη...και χωρις πορτοφολι...χωρις καρτα...με κινηση...με νευρα...με κρατηση...με το "σε παραδεχομαι" που θα θυμαμαι για παντα...και ας φυγαμε βιαστηκα το πρωι...
...ποπκορν...coca cola light...τσαι...υπνος με διαλειμματα...και το σταφυλι που εμεινε στα αζητητα...
...δημαρχος στο συνταγμα...νομαρχης στην κοραη...αυθαιρετα που φυγαν το αλλο πρωι...βιτρινες που μενουν για 4 χρονια ακομη...
...η πολη ιδια εδω και χρονια...ντυθηκε στα χειμερινα της...εμεινε στην αδρανεια...
...μπεχρακης με παραολυμπιακους στην καρυτση...συντομα παπαιωαννου στην πειραιως...
...πολιτισμος κοντα στο μηδεν...ορεξη για δημιουργια αρνητικη...σημαδια αλλοτριωσης και παραιτησης...
...αναγκη κινητρων...
...πριν 2 μηνες εκανα τις τελευταιες αλλαγες...μηπως ηρθε η ωρα για τις επομενες...μηπως...
εικονες και παραστασεις...η πολη χρονια τωρα ιδια...

α π α λ λ ο τ ρ ι ω σ τ ε μ ε

ειμαι ακομα εδω...

...χαμενος στη δικη μου πολη

απο το απειρο στο μηδεν

προχωρας και το μυαλο σου τρεχει...
οργανωνεις τον χρονο σου...
θες να τα προλαβεις ολα...
και ομως ειναι τοσα λιγα...
και ο χρονος περναει...
το σαββατοκυριακο φτανει...
κοιμασαι ωρες ατελειωτες...
νοιωθεις εξαντλημενος...
και σαν πλησιασει κυριακη κανεις απολογισμο...
βλεπεις αλλη μια αδεια εβδομαδα...
κοιτας το προσωπο σου στον καθρεφτη...
και βλεπεις ενα βλεμμα κενο...
και μια νεα ρυτιδα...
συμβιβαστηκες με το μηδεν και ας νομιζεις οτι ζεις το απειρο...

απαθεια

υπαρχουν στιγμες που νοιωθεις την αναγκη να μην κανεις τιποτα...
που εισαι ξαπλωμενος σε ενα στρωμα και κοιτας με απαθεια το ασπρο ταβανι...
που σκεφτεσαι γιατι πρεπει να σηκωθεις και βρισκεις αυτο το γιατι ασημαντο να σε σηκωσει...
που νοιωθεις την αναγκη να φας αλλα δεν υπαρχει τιποτα στην κουζινα και αρνησε να μαγειρεψεις...
που θελεις να επικοινωνησεις αλλα η διαδικασια σε κουραζει και μονο σαν σκεψη...
και οι ωρες περνανε...η εξαντληση επιμενει...κοιμασαι και ξυπνας...η ενεργεια στο κοκκινο...
κοιτας με απαθεια το ασπρο ταβανι και αναρωτιεσαι...
ως ποτε;;;

Η μεγαλη επιστροφη

back in athens for real

κλειστον

αν και λατρευω την αθηνα τον αυγουστο
και αυτη λατρευει εμενα...
για φετος χωριζουν οι δρομοι μας

το ταξιδι αρχιζει τα ξημερωματα της τεταρτης...

αγγλια...
ισπανια...
μαροκο...
ολλανδια...
γερμανια...

εικονες...ηχοι...μυρωδιες...σκεψεις... στο abroading

ας τα μοιραστουμε...

αλλαγες

υπαρχουν στιγμες στη ζωη σου που τα παντα κινουνται γυρω σου με ιλιγγιωδεις ταχυτητες
και εσυ αλλωτε καθεσαι σαν χαμενος και τα παρακολουθεις
και δροσιζεσαι με τον αερα που κανουν καθως περνανε απο διπλα σου
και αλλωτε διαλεγεις να γινεις μερος αυτης της εξελιξης

και παντα συμβαινουν ολα μαζι
η δυναμη της παρορμησης...κεκτημενη ταχυτητα...ενθουσιασμος
ισως και ολα...ισως και τιποτα
το δεδομενο ειναι η αλλαγη

αλλαζω δουλεια
αλλαζω χωρα
αλλαζω ηπειρο
αλλαζω στυλ
αλλαζω συνηθειες
αλλαζω αφυπνιση
αλλαζω;;;

συλλογη

και αρχισα να κανω συλλογη απο πτησεις...

ορια

βρηκα ενα ομορφο παιχνιδι...
να παιζω με τα ορια μου...
το βρηκα συναρπαστικο...
και επεσα πανω του με λαιμαργια...

και οταν πλεον ειχα εγκλωβιστει...
και υπερβει τα ορια μου...
ηταν αργα για να τα σβησω ολα...
βυθιστηκα σε ληθαργο...

χρειαζομαι διακοπες...

αλλοτριωση

σε ρωτησα ποιο ειναι το αγαπημενο σου χρωμα
και δεν ηξερες να μου απαντησεις
σε ρωτησα αν σου αρεσει η βροχη η το ηλιοβασιλεμα
και παλι δεν μου ειπες
σε καθε στιγμη χαρας εδειχνες να βυθιζεσαι σε συλλογισμους
και οταν επρεπε να λυπηθουμε
εσυ συνεχιζες σαν να μην αλλαξε κατι
εβαζες στοχους και τους θεωρουσες δεδομενους
και οταν τους πετυχαινες ειχες ηδη χασει την ευχαριστηση
και οταν αυτοι χανονταν για παντα
εσυ χωρις απογοητευση εβαζες νεους
αρχισες να περιθωριοποιησε
να απεχεις απο τις εναλλαγες συναισθηματων μας
να ζεις ολο και πιο βαθεια στη δικη σου ψυχροτητα
ενα συνεχες τρεξιμο
να πετυχεις τους στοχους σου
χωρις σκεψη και χωρις συναισθημα

ενταση

η μηπως ηταν πολυ το φως και στραβωθηκα...;

φως

...τοσο καιρο στο σκοταδι και ξαφνικα...φως
...και ας προσδοκουσα κατι παραπανω...
το παιχνιδι τελειωσε και βγηκα κερδισμενος...
επιτελους...ισως αρχισω να ζω...

ναυαγιο

απο τοτε που θυμασαι τον ευατο σου εκανες ονειρα
αλλοτε μικρα...αλλοτε μεγαλα
στοχοθετουσες και ανοιγες πανια
μιλι...μιλι κατακτουσες ορισμενα απο αυτα
σταματουσες...επαναπροσδιοριζες και προχωρουσες
ξανοιγοσουν συνεχως...ολο και πιο βαθεια
ωσπου οι ανεμοι γυρισαν και σπασαν τα πανια σου
για δυο χρονια εβλεπες τη ζωη σου να περνα
καθε ονειρο ειχε γκρεμιστει...ναυαγιο

στον τοπο τουτο

πανε τωρα κοντα πεντε χρονια
που εφτασες κρυφα στον τοπο τουτο
ζεστη πολυ και εικονες αγνωστες
ο κοσμος μιλουσε μια παραξενη γλωσσα
οι δυσκολιες πολλες...
αλλα ειχες πεισμα πως θα βγεις νικητης
βρηκες ενα υπογειο και το εκανες κτημα σου
απο το παραθυρο βλεπεις τα παπουτσια να περνανε
και αφηνεις το φως να σε χτυπα στο προσωπο
οι μερες περνανε στο ρελαντι
δουλεια και δουλεια και υστερα πισω
και σαν πεσει ο ηλιος
το παραθυρο γινεται μελαγχολικο
οι τοιχοι σε πλησιαζουν απειλητικα...
και σε πνιγουν
θελεις να την παρεις τηλεφωνο...να βγειτε
αλλα ειναι χιλιομετρα μακρυα
παιρνεις το πακετο...
παιρνεις τον αναπτηρα
και ανοιγεις την πορτα
στεκεις στο πεζοδρομιο...
μπροστα στο χαμηλο παραθυρο
ορθιος με το τσιγαρο στο στομα...
μικρες τζουρες
κοιταζεις τον κοσμο που περνα
και το μυαλο σου ταξιδευει
μετρας τον χρονο αναποδα
ωσπου να τελειωσει η σκοπια σου...
να ερθει καποιος να σε αλλαξει...
αλλα δεν ερχεται κανεις
μοναχος απομενεις να στεκεις
ορθιος με το τσιγαρο στο στομα
και αφηρημενα τον κοσμο να κοιτας...
μονος στον τοπο τουτο...

harto

estoy harto de ti
estoy harto de la ciudad
estoy harto de los emociones
estoy harto de la casualidad
estoy harto de todos
estoy harto de todo
estoy harto ...

υπερενταση

αλλη μια παρασκευη με υπερενταση...
σωματικη κουραση συσσωρευμενη...
αλλα αναγκη για αναπαυση μηδενικη...
το ρολοι εχει γυρισει σε καλοκαιρινη ωρα...
και ας ντυθηκα πανωφορι...
οι μουσικες του μανου βαλσαμο...
και η προβα ακομα να τελειωσει...

αθηνων

θεοι πολιν σωζουσιν παλλαδος θεας
ετ' αρ' αθηνων εστ' απορθητος πολις
ανδρων γαρ οντως ερκος εστιν ασφαλες

παραισθησεις

ζουδια θαλασσινα...σφουγγαρια....χιτωνωτα...
ανεμωνοειδη...σταυροι της θαλασσας...αρχαστερα...
υμεναστερα...διβολβα...γαστεροποδα...
κοιλεντερα...κοχλιδια...γυμνοκλωνα...
τακτοκλωνα...νεροσκατζοχοιροι νυχατοι...ιπποκαμποι...

δεκαημερο

για αλλο ενα δεκαημερο
ουτε παγωμενα
ουτε καυτα
μονο ενα χαπακι το πρωι
και ενα το βραδυ
και γαργαρες που και που
και ακομα δεν εφυγε το καλοκαιρι...

ελπιδα

του ζητησα να μου μιλησει για ελπιδα...
με κοιταξε αγριεμενα...σηκωθηκε...
πηρε το καλαμι του και εφυγε για την ερημο να πιασει ψαρια

προγραμματισμος

δυσκολο πραγμα ο προγραμματισμος...οταν απουσιαζει η μοναξια

φθινοπωρο

και ξαφνικα μεσα στη θαλασσα...με βρηκε το φθινοπωρο
και βρεγμενος οπως ημουνα ετρεχα να γλυτωσω απο τη βροχη...

παιχνιδι

χωμενος στην κατα...πληκτικη μου μονοτονια
εγκλωβισμενος απο επιλογες
που δεν καταφερα να αποτρεψω
δεχτηκα με χαρα το νεο παιχνιδι

το τηλεφωνο χτυπα
και μια αγνωστη φωνη μου οριζει ραντεβου
και εγω τα σκεφτομαι
και προβληματιζομαι
και τελικα τα αποδεχομαι
ή τα επαναπροσδιοριζω

και υστερα αρχιζω να βασανιζομαι
πως να παω;
τι να φορεσω;
ποτε να φυγω;
πως να δικαιολογηθω;
και επειτα αναρωτιεμαι
θα βγει κατι;
εχει νοημα ολο αυτο;

και το τηλεφωνο ξαναχτυπα
η ιδια αγνωστη φωνη
οριζει νεο ραντεβου
ειμαι ακομη στο παιχνιδι
ισως να βγω και νικητης...

απληστια

ανοιξα το βαζω με τη μαρμελαδα
ενα μεγαλο...τεραστιο...πελωριο βαζο
την κοιταζα και το χαμογελο μου ξεχυλιζε
αδιαφορησα για τους αλλους
ηθελα να την φαω ολη
και βουτηξα μεσα στο βαζο
χωρις να ξερω να κολυμπαω

ζεστη

κανει ζεστη

και οταν κανει ζεστη

κοιμομαστε λιγοτερο

πηγαινουμε για μπανιο

ντυνομαστε ελαφρια

πινουμε δροσερα

και τρωμε ελαφρια

αλλα

κοιμηθηκα με τις ωρες

δεν πηγα για μπανιο

ντυθηκα με οτι περισσοτερο βρηκα

ηπια το τσαι μου

και εφαγα του σκασμου

αρα δεν κανει ζεστη

αληθεια

τι ειναι προτιμοτερο;

να αποδιδεις την αληθεια

ή

την αντιληψη σου για την αληθεια

ασχημια της πολης

γυριζω τις γειτονιες της πολης
αλλες κακοφημες και αλλες μη
αλλωτε με λογο και αλλωτε χωρις

παλια, ερειπωμενα, αραχνιασμενα
μισογκρεμισμενα κτηρια
μου τραβανε την προσοχη

η ιδια παντα σκεψη
"θα μπορουσα να ζησω εδω"

μεχρι να δω το επομενο
και να ενθουσιαστω
με την ασχημια της πολης

τρενο

17:52 μοσχατο
περασα τη γεφυρα
αλλα απο λαθος υψος
και βρεθηκα να τον κοιταζω απο ψηλα
εδειχνε ωραιος αλλα απιαστος
και συνεχισα να περπατω
ψαχνοντας τροπο για να μπω σε αυτον

η ζεστη ασφυκτικη, ο ιδρωτας να σταζει
και εγω να σε κοιτω να απομακρυνεσαι
ακολουθησα το ενστικτο μου
και αρχισα να πλησιαζω ξανα
και σε εφτασα

μια απεραντη ευθεια
χωρις ιχνος αναπνοης
κοκκινο και κιτρινο και τσιμεντο παντου

τι ομορφος που ειναι ο αδειος σταθμος
να ερχοταν και το τρενο...

χαζευοντας τις στιγμες

ασπρα μαλλια
αραια
στο πισω μερος ανυπαρκτα
στρωμενα με μπριγιαντινη
μπεζ υφασματινο παντελονι
παστελ κοντομανικο πουκαμισο
η επισημη αμφιεση του αποστρατευμενου μισθωτου του 60

περνας την ωρα σου στην αγορα
χωρις στοχο, χωρις ουσια
κατηφοριζεις την αθηνας
και εκει αλλαζουν ολα

στεκεσαι μπροστα στο ροζ κουτι ενος free press
τα ασπρα του γραμματα μαρτυρουν την ταυτοτητα του
"woman symbol"
αλλα δεν ξερεις αγγλικα

σκυβεις και παιρνεις το εντυπο
του ριχνεις μια γρηγορη ματια
το βαζεις κατω απο τη μασχαλη
και προχωρας

και εγω μενω να χαζευω τη στιγμη

δυνη

εχεις χαθει...εχεις εγκλωβιστει
σε κοιτω αποσβολωμενος
και δυσκολευομαι να σε αναγνωρισω
μιλας ακαταπαυστα...σε μια αγνωστη γλωσσα
τα ματια σου ζαλισμενα...γυριζουν συνεχως
ψαχνεις την αμαξα...μεσα στη δυνη
τα ρουχα σου στο πλαϊ
κομματιασμενα...ξεθωριασμενα
ο ιδρωτας σου σταζει
σου απλωνω το χερι...μα δεν αντιδρας

εδω ηδη

θα μεινω εδω...για ποσο ακομα...δεν ξερω...γιατι αν ηξερα...θα ειχα ηδη φυγει

πατωμα

το κοιταζες και εβλεπες υγρασια
το κοιταζες και εβλεπες σκονη
το κοιταζες και εβλεπες ξυλινα κουφωματα
το κοιταζες και εβλεπες αστρωτο κρεβατι
το κοιταζες και εβλεπες φως

το κοιταζα και εβλεπα εσενα
να με χαιδευεις
να με φιλας
να με πληγωνεις
να με αγαπας
να με κοιτας

ξυπναω μεσανυχτα και βλεπω υγρασια
και βλεπω σκονη
και βλεπω ξυλινα κουφωματα
και βλεπω αστρωτο κρεβατι
και βλεπω φως

αραγε θα με δεις ποτε;

να κοιμηθω στο πατωμα
να κλεισω και τα ματια
γιατι υπαρχουν κι ατομα
που γινονται κομματια

ζελατινα

- βλεπεις κατι;
- οχι, εσυ;
- βλεπω εσενα
- και πως ειμαι;
- οπως παντα...εσυ με βλεπεις;
- οχι, δεν σε βλεπω
- κοιτα με
- που εισαι;
- μεσα σου
- και τοτε πως θα σε δω;
- κλεισε τα ματια
- τα εκλεισα
- με ειδες;
- σε ενοιωσα

με τους αλλους;

το χρημα δημιουργηθηκε για να μπορουν να επιβιωνουν οι αλλοι

και εγω με ποιους ειμαι;

στιγμες υποθηκης

να υποθηκευσω το παρον για να ζησω το μελλον

ή

να υποθηκευσω το μελλον για να ζησω το παρον;




αφηστε με αβασανιστα να χαρω τις μικρες στιγμες

που πηγε η πολη...

περπατουσα και σημερα στις ιδιες γειτονιες
και η απορια μου μεγαλωνε

που πηγε η πολη;
την ειδε κανεις;

εκανα να φωναξω
αλλα δεν υπηρχε κανεις

και συνεχισα να περπαταω...

τι να κανω;

δεν θα σου πω τι να κανεις
γιατι δεν ξερω αν θα μπορεσεις να το κανεις

θα σου πω τι να μην κανεις

μονολογος εγκλωβισμενου

εχω εγκλωβιστει σε μια κατασταση που με οδηγει στην απογνωση. ο χρονος κυλαει και ειναι εναντιον μου. σε λιγο θα ειναι πολυ αργα. θα εχω χασει ολες τις ευκαιριες. ολη μου τη ζωη ημουν αψογος. εκανα τις επιλογες μου και κερδιζα. κανεις δεν μου εκλεισε την πορτα. και αν δεν ειχα τη δυναμη να την ανοιξω, επαιρνα κουραγιο και δοκιμαζα ξανα. και στο τελος την ανοιγα. ολα ηρθαν με τη σειρα. χωρις κενα. απλα κυλισαν. και τωρα βρεθηκα αγκιστρωμενος. ενα μοιραιο τηλεφωνημα. μια ταξιδιωτικη επιθυμια. η ελλειξη πορων. και βρεθηκα να λεω ενα ναι. τοσο απλα. τοσο απερισκεπτα. ενα ναι που θα με στιγματιζε. και θα με εφερνε εδω. φταιω εγω. μονο εγω. δεν εχω το θαρρος να πω: "τερμα, τα πεταω ολα και παλι απο την αρχη". μπορω ομως να γυρισω στην αρχη; υπαρχει θεση για μενα εκει; και εχω εφησυχαστει. και ας βλεπω το γκρεμο μπροστα. αληθεια, τι περιμενω; να πεσω; γιατι με τρομαζει η αλλαγη; αφου αυτη θελω. πρεπει να φανω θαρραλεος. να παρω τη μεγαλη αποφαση. ηρθε η ωρα να απογαλακτωθω. σας ευχαριστω που μου καταστρεψατε τη ζωη. τωρα συνεχιζω μονος...

αστεγος ή μεταναστης;

18:20 δραγατσανιου
τα καταστηματα εχουν κλεισει
στις βιτρινες οι τηλεορασεις ανοιχτες
η ιταλια ατην επιθεση
και απεναντι της, στο πεζοδρομιο
καθισμενοι στα καφασια των διπλανων περιπτερων
αστεγοι και μεταναστες παρακολουθουν

περναω απο μπροστα και σταματαω
- "ποσο ειναι ρε παιδια;"
- "0-0 παλικαρι μου"

οι αστεγοι και οι μεταναστες εχουν φωνη
εχουν τα ιδια ενδιαφεροντα με εμας
ξερουν περισσοτερα απο εμας
και εχουν σιγουρα μεγαλυτερο παθος για τη ζωη

παιρνω και εγω ενα καφασι και καθομαι διπλα τους
γινομαι ενα μαζι τους
και απολαμβανω τον αγωνα
και την ελευθερια

δεν γελιεμαι ομως
ζω μια αυταπατη
ο αγωνας γρηγορα θα τελειωσει
και τοτε θα επιστρεψουμε στις ζωες μας
εγω στο σπιτι μου
και αυτοι...

φωτα μιας αλλης πολης

προσμονη

εμφανιστηκες ξαφνικα
στο ανοιγμα μιας πορτας
στο δυνατο φως που πηγαζε απο κατω
φιγουρα γνωριμη αλλα σιωπηλη
χαμογελαστη

και εγω εκει
αδιαφορος και παγερος
ξαφνιασμενος και προβληματισμενος
και ας σε περιμενα
καθε στιγμη μου σημαδευοταν απο προσμονη

τωρα σε ξερω
σε ειδα, σε μυρισα, σε ακουσα, σε ενοιωσα, σε γευτηκα
μηπως σε διαισθανθηκα;
και τωρα;
τι θα εχω για να περιμενω;

περι κριτικης...

- η ανοχη στην κριτικη ειναι ενα απο τα σπουδαιοτερα ανθρωπινα χαρακτηριστικα…και αν δεν υπαρχει δυσκολα αποκτιεται

- οκ…την κριτικη δειξε μου

- χωρις ανοχη η κριτικη σιωπα

- επιτελους…

- η σιωπη της κριτικης ειναι ο θανατος της εξελιξης

- η κριτικη είναι αντιστροφη του καλλιτεχνη

- και εμεις διαπραγματευομαστε σημερα, 217 χρονια μετα, τις αρχες της γαλλικης επαναστασης…ελεος…ποσο υποαναπτυκτοι ειμαστε;

- ακομα περισσοτερο…τι πιο πρωτογονο από την εκφραση

- η παυση αυτης

- δεν υπαρχει παυση πουθενα, παυση είναι ο θανατος

- και αν σκοτωσαμε την εκφραση;

- εσυ μια χαρα προσπαθεις

- και βρηκα υποστηρικτη να με λογοκρινει

- η κριτικη δεν αντεχει την κριτικη;

- αντεχει την κριτικη, όχι την λογοκρισία. και μαχεται για τις αρχες του βολτερου

- από τη στιγμη που ενα comment γινεται μερος του post, εχω δικαιωμα να επιλεξω πως θα εξελιχθει αυτο

- χρονια τωρα, τη λογοκρισια ασκουν οι εχοντες τη δυναμη

- ναι, και την κριτικη οι εχοντες την αγνοια

- και την αγνοια ποιος την κρινει;

- κανεις…αλλα μπορει καθενας να την απορριψει

- αρκει να μπορεσει αρχικα να την ορισει

- δεν χρειαζεται…καποια πραγματα είναι αυταποδεικτα

- μεσα στα assumptions που εχουν αυθαιρετα καποιοι ορισει
και αν τα assumptions αποδειχθουν εσφαλμενα;
τοτε καταρρει ο γυαλινος κοσμος στον οποιο ζεις και αρχιζεις να περπατας ξυπολητος πανω στα κομματια του

peopleset

προσδοκιες

ποτε δε θα αφησω ετουτη τη θλιψη
να γινει ο τοιχος σε μια προσδοκια

ή μηπως να μην αφησω μια προσδοκια
να γινει αφορμη για νεα θλιψη;

αναζητω το στιγμιαιο και το εφημερο
και απολαμβανω τις μικρες στιγμες
αλλα παντα βρισκομαι εκτεθειμενος
σε προσδοκιες...και ψευτικες υποσχεσεις

παρορμηση;
παθος;

ή φοβος για τις στιγμες που περνανε
και δεν αφηνουν τιποτα
και φερνουν τη θλιψη πιο κοντα
και μια ακομα χαμενη ευκαιρια

και αν μεινω χωρις προσδοκιες
ποιες μικρες στιγμες θα προσδοκω;

τοιχος ή φαυλος κυκλος;

φυγη με επιστροφη

11:00 downtown
με δεκα λεπτα καθυστερηση
θα ζησει αραγε κανεις τη στερηση;

γρηγορη τροφη και βιταμινες υγρες
προμηθειες για τη συνεχεια
εφοδια για την αυτονομια

ειμαι και εγω ενα ερμαιο
εξαρτημενο και απροστατευτο
ευπροσαρμοστο αλλα συνεχως εν κινδυνω

αλλωστε αν εφησυχαστω δε θα εχω λογο να υπαρχω
δεν θα μπορω να παρατηρω τους γυρω μου

αραγε θα το καταλαβω;

και αν ναι, πως θα αντιδρασω;
και αν οχι, ποιος θα μου το πει;
ή μηπως δε θα βρεθει κανεις;
εγω ομως θα ελπιζω

εχω πεντε επιλογες: διαλεγω το 14
σωστη αποφαση
η καθυστερηση μεγαλωνει...

δρομοι της πολης
αρχιζω να σας αποχαιρετω

11:37 10 χλμ βορεια του κεντρου
χρυσος και ασημι
σακια απο τσιμεντο
βρηκα τη φωνη της χαρουλας
εσυ ομως δεν εισαι εκει
δεν σου χρωσταω τιποτα
πλεον το παιχνιδι εχει γυρισει

δρομοι της πολης
αργα αργα σας αποχαιρετω

11:46 10 χλμ βορεια του κεντρου ακομα
χρονος:
εννοια σχετικη και ασχετη
περιζητητη και κατακριτεα
αϋλη και μετρησιμη
αλλα ποτε σωστα εκτιμησιμη

δρομοι της πολης
με επιμονη σας αποχαιρετω

13:12 40 χλμ νοτιοανατολικα του κεντρου
η ασφαλτος συνεχιζει να τρεχει
δειχνοντας μας τον ναο
και εμεις χωρις προορισμο
αλλα με σταθερο στοχο
αμμο και αλμυρα
εδω λοιπον

το μερος γνωριμο
εχω ξαναρθει εδω
αναζητωντας την εκπληρωση της ηδονης
τοτε ηταν σκοτεινα
τωρα εχει καυσωνα
τοτε συνουσιαζομουν κατω απο το δεντρο
τωρα αφυδατωνομαι πανω στην πετσετα

το παθος σβηνει, ο ιδρωτας παραμενει

δρομοι της πολης
σας αποχαιρετησα

16:38 στους 36˚ και στον αερα

καιγομαι, καιγομαι
ριξε κι αλλο λαδι στη φωτια

και αυτη τη φορα το καψιμο ειναι επιδερμικο

21:47 13 χλμ βορειοανατολικα του κεντρου
γεφυρες και φαναρια
φωτα και ερημια
ποδηλατα και καγκελα
κατεβασμενα ρολα

"δυο ενιαια παρακαλω"

ενα για τωρα
και
ενα για μετα

ενα για την επιστροφη
και
ενα για την επομενη φυγη

δρομοι της πολης
σας περπατω ξανα

απιστευτος

ρωτησε λοιπον τον πατερα της αν του συνεβαινε ποτε να προσευχεται
ειπε: "οσο προσευχεται κανεις στον εντισον οταν καιγεται ενας λαμπτηρας

αντιο δρομοι της πολης

9:40 σαββατο

ξυπνησα κεφατος το πρωι
εδιωξα απο πανω μου τη γκρινια
εγιναν τα ματια μου λουστρινια
πηρα τη ζωη μου απο την αρχη

κοιταξα την πολη τρυφερα
εδιωξα το συννεφο το γκριζο
ενοιωσα σαν αστρο να γυαλιζω
μεσα σε ανθρωπακια σκοτεινα

γυμνος περιφερομαι
το χρονο να γεμισω
σημερα δεν χρωσταω σε κανεναν
σημερα μου χρωσταει η ζωη

ας ερχοσουν για λιγο
μοναχα για ενα βραδυ
να γεμισεις με φως
το φρικτο μου σκοταδι
και στα δυο σου τα χερια
να με σφιξεις ζεστα
ας ερχοσουν για λιγο
και ας χανοσουν μετα

ή
μηπως πρεπει να ερθω εγω;
μηπως αδικα περιμενω;
μηπως σε εχω στησει;
δεν θυμαμαι
δεν εχω καλη μνημη
αλλα ελπιζω

σε μια πλακοστρωτη γωνια
βρεστε μου, βρεστε μου ενα μπαρ
που αγορια ομορφα
του κοσμου να συχναζουν
ομως εγω δεν το μπορω
πανω απο μερα να αγαπω
σε αυτη την πολη ειναι αρκετο
καποιον μια μερα να αγαπω

αντιο δρομοι της πολης
δεν θα βρασω μαζι σας σημερα
αμμος και αλμυρα στα προσεχως

22:47 downtown

επιλεγω να γραψω παλι
η γαλλια βραζει
το τογκο την κρατα απο τα αρχιδια
το κλιματιστικο σταματησε
η μπυρα αδειαζει
η ωρα περναει
κανεις δε μιλαει
το πατζουρι κλειστο
τι να γινεται εκει εξω;

ψαχνω τη φωνη της χαρουλας
ακουω τη φωνη του ανδρεα
δεκα χρονια
νοιωθω γερασμενος
σσσσσσσσσσσσς ο απεναντι κοιμαται
και ας ειναι παρασκευη
και ας βραζει το στρωμα

δεν μιλαω
σκεφτομαι σιωπηλα
μηπως κοιμαμαι ακομα;
ακουει κανεις;
φτανει πια
η μπυρα αδειασε
πρεπει να βγω
η ωρα πηγε εντεκα

ο δρομος για την ομηρου

ειχαμε πει 9 παρα τεταρτο
και νομιζες πως θα ειμαι εκει
γιατι;
επρεπε να ειμαι εκει; καλο θα ηταν
ηθελα να ειμαι εκει; ισως
μπορουσα να ειμαι εκει; οχι
και αποκοιμηθηκα

ειναι μακρια η ομηρου; εξαρταται
η αποσταση δεν μετριεται σε μετρα
δεν μετριεται σε λεπτα
μετριεται σε αντοχη
σε ψυχικη διαθεση
σε ευχαριστηση

και εγω διαλεξα να αποκοιμηθω

γιασεμιου αερας

γυριζω απο το νησι
αλλες φορες μικρο
αλλες οχι
αλμυρα και υγρασια
ιδρωτας και εικονες
διαθεση μελαγχολικη

ωσπου ξαφνου, στον ταυρο, το μυαλο σταματα να λησμονει
και καθε φορα κοιταω αριστερα δεξια απορημενος

γιασεμιου αερας

ειναι δυνατον;
εδω;
σε αυτη την πολη;

το τρενο ξεκινα
και η σκεψη μου μενει εκει

γιασεμιου αερας

culebra

una ενα

culebra de nube φιδι απο συννεφο

una ενα

culebra de lluvia φιδι απο βροχη

viene bajando κατεβαινει

del cielo απο τον ουρανο

viene bajando κατεβαινει

solita μονο του

mariposa

arenita azul
de donde salió
anoche cayó l'agua
la destapó

ere cubana?
no soy cubana
ere jarocha?
no soy jarocha
qué quiere ser mi maí?
soy mariposa

desde que te fuiste
no he visto flores
ni lo pajaro cantan
ni l'agua corre

dejame

...y si alguien me pregunta

por lo que amo

le respondo que amo

vivir la vida !

ζητειται ανυψωση

ας μας μαζεψει καποιος πριν ξεχυλισουμε

και που να μας παει

και τι να μας κανει

και αν παμε μονοι μας

και αν γινουμε μονοι μας

θα αλλαξει κατι;

κοιταζει γυρω του και αναρωτιεται

και αν αλλαξει κατι

και αν μας πανε

και αν παμε μονοι μας

και αν μας κανουν

και αν γινουμε μονοι μας

θα αλλαξει κατι;

ας μας μαζεψει καποιος πριν ξεχυλισουμε

22 λεπτα

χρωσταω 22 λεπτα απο χθες
ηρθε η ωρα να τα επιστρεψω
ατοκα
(ακολουθει κατακλιση)

λυθηκε η απορια

και οντως διαλεξες
ημουν σιγουρος για την επιλογη σου
το 13 ηταν το μεγαλο φαβορι

και μετα αναρωτιεσαι γιατι
γιατι;

χιλιομετρα στην εθνικη
χιλιομετρα
και οχι μερες

μηκος και οχι χρονος
η φθορα του ειναι μεγαλυτερη

και μετα αναρωτιεσαι γιατι
γιατι;

ο αθηναιος βλεπει τις ειδησεις των 8

18:20 πλατεια κλαθμωνος
φοιτητες διασπαρτοι ξαπλωμενοι στο χορταρι
και διπλα αγελαδες ορθιες στο τσιμεντο
-΄-΄-΄-΄-΄-΄-΄-΄-΄-΄-΄-΄-΄-΄-΄-΄-΄-΄-΄-΄-΄-΄-΄-
η ζεστη αποπνικτικη
μουσικοι τραγουδανε

η ιταλια σκοραρει

η ζεστη αποπνικτικη
μουσικοι τραγουδανε

19:45 πανεπιστημιου
φοιτητες περασαν
καδοι αδειασαν
χαρτια πεταμενα παντου
ματιες στα κλεφτα
σκεψεις φευγαλεες
η αγελαδα - μαριεττα
τουριστες πουθενα
αθηναιοι σιωπηλοι
μερακληδες κινητηρες
αναβει το φαναρι
περναω απεναντι

20:00 χημειο
αυξημενη υγρασια
λεωφορεια σταματημενα
προσωρινη αφετηρια
ελληνικη πρωτοτυπια
οδηγοι καθιστοι στα σκαλια
τσιγαρο στο στομα
καφες στο χερι
υπαρχει ασυλο;
πεδιο μαχης το πολυτεχνειο
φτανει πια...βαρεθηκα

κατι διαφορετικο;
ακουει κανεις;

ματαια φωναζω
ο αθηναιος βλεπει τις ειδησεις των 8
εγω τις ζω λεπτο-λεπτο
αλλα δεν βλεπουμε τις ιδιες εικονες

20:10 χαριλαου τρικουπη
η πορτα του λεωφορειου ανοιγει
η επιστροφη παιρνει την τελικη ευθεια
αδεια καθισματα
ο αθηναιος βλεπει τις ειδησεις των 8
ο αθηναιος βλεπει τις ειδησεις των 8

οταν ξυπνησεις πρεπει να διαλεξεις

μπλε συναισθηματα ή μπλε του παγου;

ιδου η απορια

7

ή

13;

αφετηρια

τι να την κανω την οδο, με τοσα στενα τριγυρω...

κοιταζω γυρω σιωπηλος, πριν πεσω εκει και γυρω

κινέζικα ή κινεζικά;

τελικα ειναι κινεζικα

εκει ειναι η μαγεια...στην αορατη παρουσια του τονου

Αγγελος ή Θωμας;

Απιστος Θωμας

εννια και δεκατρια

09:13 ο στοχος

09:35 η πραγματικοτητα

και τωρα τρεχεις ή σφυρας αδιαφορα;

22 λεπτα υπερκαταναλωσης

22 λεπτα πληρωμενα

22 λεπτα βαραινουν τη συνειδηση σου

και ολα αυτα για 3 ωρες υπαιθριου ρεμβασματος...!